تاکه بودیم نبودیم کسی...کشت ماراغم بی هم نفسی... حال که رفتیم همگی یار شدند...مونس همدم و غمخوار شدند.... قدرآینه بدانیم تا که هست...نه در آن زمان که افتاد و شکست
ادامه...
الهی شکر , در میان صاحب منصبان شهرم, کسانی
هم هستند که علاقه مند به ورزش پرش از موانع باشند.فقط نگران از این هستم که چه
جوری می خواد دیوار فرمانداری با کت وشلوار! رد بکنه!! می فهمی نگرانم...
نگران!!!! مخصوصا نگران بعدش!!!!