مدیریت مالزیایی

درباره مدیریت ژاپنی و مدیریت آمریکائی بسیار خوانده و شنیده اید اما راز و رمز موفقیت و اقتدار کشورهائی همچون مالزی که طی دهه های گذشته، جهش بی نظیری در رشد و توسعه اقتصادی داشته اند، به صورت جدی و فراگیر مورد بررسی و کالبد شکافی مدیریتی قرار نگرفته و یا اگر هم انجام شده باشد، شهرت نیافت و در دسترس قرار نگرفت.

در مالزی، «بهره وری» عامل اصلی توسعه ملی کشور محسوب می شود و مدیران این کشور ملزم هستند توسعه ملی را از طریق ارتقای «بهره وری کل عوامل» دنبال کنند. آنها معتقدند مردم با افزایش بهره وری می توانند سازمان های بهره ور بسازند و به وسیله آن سازمان ها می توانند اقتصاد مورد نظر خود را ارتقا بخشند که سود این بهره وری در سطح کشور به مردم خواهد رسید و این چرخه پیوسته ادامه پیدا خواهد کرد.

راهکار کشور مالزی برای توسعه، استراتژی لبخندهاست. آنان برای این کار از حروف واژه SMILES که به معنی لبخندهاست بهره برده و برای هر کدام از حروف این کلمه تعریفی را مطرح می کنند که افراد با به کارگیری آنها در پایان لبخند خواهند زد:

ُS از واژه Strategy، به معنی آینده نگری، دوراندیشی، راه رسیدن به هدف

M از واژه Measurement ، به معنی اندازه گیری

I از واژه Innovation ، به معنی نوآوری

L از واژه Learning ، به معنی دانش اندوزی

E از واژه Enviroment ، به معنی نگهداری محیط زیست و دوست داشتن آن

S از واژه Salary ، به معنی حقوق و دستمزد است.

بنا به اعتقاد آنها با اجرای موارد شش گانه فوق، بهره وری در سازمان پدید خواهد آمد و ارتقای بهره وری، موفقیت سازمان ها را به دنبال خواهد داشت. سازمان های موفق، کشور را سعادتمند می کنند و کشور سعادتمند، مردم خوشبخت خواهد داشت و این امر، خوشبختی، شادی، نشاط و لبخند به همراه می آورد.