خانه پدری
تاکه بودیم نبودیم کسی...کشت ما را غم بی هم نفسیخانه پدری
تاکه بودیم نبودیم کسی...کشت ما را غم بی هم نفسیچوپانی در مقام وزارت
چوپانى به مقام وزارت رسید. هر روز بامداد بر مى‌خاست و کلید بر مى‌داشت و درب خانه پیشین خود باز مى‌کرد و ساعتى را در خانه چوپانى خود مى‌گذراند. سپس از آنجا بیرون مى‌آمد و به نزد امیر مى‌رفت. شاه را خبر دادند که وزیر هر روز صبح به خلوتى مى‌رود و هیچ کس را از کار او آگاهى نیست. امیر را میل بر آن شد تا بداند که در آن خانه چیست. روزى ناگاه از پس وزیر بدان خانه در آمد. وزیر را دید که پوستین چوپانى بر تن کرده و عصاى چوپانان به دست گرفته و آواز چوپانى مى‌خواند. امیر گفت: «اى وزیر! این چیست که مى‌بینم؟«
وزیر گفت: «هر روز بدین جا مى‌آیم تا ابتداى خویش را فراموش نکنم و به غلط نیفتم، که هر که روزگار ضعف به یاد آرد، در وقت توانگرى، به غرور نغلتد.»
امیر، انگشترى خود از انگشت بیرون کرد و گفت: «بگیر و در انگشت کن؛ تاکنون وزیر بودى، اکنون امیرى!»
در آیه 5 سوره فاطر آمده است: «...فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا...«
یعنی: «زندگی دنیا شما را نفریبد.«
چوپان و مار
جوان رعنای مرودشتی شهردار صدرا شد
مهندس مسعود طهماسبی به پیشنهاد شورای اسلامی شهر صدار و با حکم استاندار فارس رسما شهردار صدرا شد.
مراسم معارفه مهندس طهماسبی روز پنج شنبه ۱۲ آذر ماه در شهر صدرا برگزار شد.
مهندس طهماسبی از سال ۹۲ تا کنون معاون فنی و امور عمرانی فرمانداری شهرستان شیراز بوده است. او پیشتر کارشناس دفتر امورشهری و شوراهای استانداری فارس بوده است .
مهندس طهماسبی همچنین از سال ۸۳ تا ۸۷ به مدت ۴ سال شهردار سعادت شهر بوده است.
انتصاب این جوان مرودشتی را به مردم فهیم دیار کهن مرودشت تبریک و تهنیت عرض می نمائیم.
شیر ناصرالدین شاه
ناصرالدین شاه شیری داشت که هر هفته یک گوسفند جیره داشت. به شاه خبر دادند که چه نشسته‌ای که نگهبان شیر، یک ران گوسفند را می‌دزدد. شاه دستور داد نگهبانی مواظب اولی باشد. پس از مدتی آن دو با هم ساخت و پاخت کردند و علاوه بر اینکه هر دو ران را می‌دزدیدند، دل و جگر ش را هم می‌خوردند.
شاه خبردار شد و یکی از درباری‌ها را فرستاد که نگهبان آن دو باشد. این یکی چون درباری بود دو برابر آن دو برمی‌داشت. پس از مدتی به شاه خبر دادند: «جناب شاه، شیر از گرسنگی دارد می‌میرد.«
جستجو کردند و دیدند که این سه با هم ساخته‌اند و همه اندام‌های گوسفند را می‌برند و شیر بیچاره فقط دنبه گوسفند برایش می‌ماند. ناچار هر سه را کنار گذاشت و گفت: «اشتباه کردم. یک نگهبان دزد بهتر از سه نگهبان دزد بود.«